Met mijn zus in Malawi

Bij gebrek aan internetcafe’s een wat late update vanuit Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Malawi is de laatste weken goed bevallen. De mensen zijn uitzonderlijk vriendelijk, het reizen gemakkelijk (de wegen zijn beter en de afstanden korter dan in Tanzania) en de flora- en fauna prachtig.
Per spoor zijn we van Dar es Salaam naar Mbeya (Zuid Tanzania) getreind. Mbeya viel een beetje tegen. We werden constant lastig gevallen door een louche man met een glazen oog en er was niet zoveel te beleven. Hoogtepunt van ons verblijf was een etentje in een niet-toeristisch nabijghelegen dorp. Vooral de kinderen waren dol op ons! Nouja; behalve dat gozertje dat begon te brullen zodra hij mij zag. De ouders maakten speciaal voor ons ugali (maispap). Was leuk om te zien hoe primitief het koken er aan toegaat. Vanuit Mbeya zijn we in de vroege morgen per lokale, volgepropte bus naar de grens gereden. Geen problemen bij de grensovergang. Als Europeaan hoef je geen visum voor Malawi aan te schaffen.

GRAZENDE HIPPO’S
Onze eerste echte stop in Malawi was Nkhata Bay. Dit is een hotspot voor backpackers. We sliepen in Mayoka Village, zeer bekend onder Afrikaanse backpackers. Niet voor niks! De plek is sfeervol gebouwd op een heuvel aan het grootste meer van Afrika, had een goede keuken en geweldige eigenaars. Om ons welkom te heten, werd ons een gratis nacht in de bruidssuite aangeboden. Zie je me al liggen met mijn zus?! Verder waren kano- en snorkelspullen vrij beschikbaar. Een van de kano's hebben we eenmaal dankbaar als reddingsboot ingezet, toen een Amerikaanse toerist aan het verzuipen was. Elise en ik hebben nog nooit zo snel geroeid!
Er liepen bezoekers rond die er al maanden verbleven. ‘s Avonds heb ik me prima vermaakt in de bar. Gezellig gebabbeld met andere backpackers of een spelletje Bawo gespeeld met de locals. Elise heeft er een Amerikaanse lover aan de haak geslagen: Justin. Hij werkt ruim twee jaar als vrijwilliger in Malawi op een school. We hebben zijn huis bewonderd en ik was impressed. Geen stromend water, geen electriciteit en zeker een uur verwijderd van de dichtsbijzijnde stad. Daarbij vergeleken zit ik luxe op mijn campus in Tanzania! Twee keer hebben Elise en ik ons aan een duik in het meer gewaagd. Na mijn duikervaringen in Nederland van het afgelopen jaar vond ik het leuk om een keer in zoet water MET zicht te duiken. Veel tropische vissen gezien in de kleuren paars, blauw en geel. En een grote cat fish; een geliefde prooi van de vissers. We hadden de grootste lol samen (ons masker liep constant vol doordat we zo moesten lachen!), maar het onderwateravontuur kon voor ons niet op tegen koraalduiken.
Vauit Nkhata Bay hebben we het Vwaza Marsh wild reservaat bezocht. Het was echt te gek! We zijn het park met Justin en zijn vrienden ingegaan en hadden de mazzel dat er plaats genoeg was in hun auto. Nou ja plaats genoeg... met z'n 4en op de achterbank. Gelukkig zijn de Luitens niet zo breed gebouwd. We hebben een nacht- en wandelsafari ondernomen. Vooral de nachtsafari was gaaf. Met een een gigantische spotlight rondscheuren in een jeep door een reservaat vol beesten als hippo’s, olifanten en luipaarden... Kun je je voorstellen dat het een spannende belevenis is geweest? We hebben helaas geen luipaarden gezien, maar wel verschillende grazende nijlpaarden. Met hun 3000 kilo zijn deze vegetariers bepaald geen lichtgewichten. In de nacht hebben Elise en ik weinig geslapen in ons mini tentje. Niet alleen de kou, maar ook het rondscharrelende wild hield ons uit de slaap.

ZWEMMENDE HIPPO’S
Een tweedaagse boottrip bracht ons van Nkhata Bay via Likoma Island en Mozambique naar Cape Maclear. Ik had bepaald niet het gevoel dat we op een meer vaarden met meestal niks van water om ons heen. Cape Maclear was een stuk minder toeristsch dan in Nkhata Bay, wat voor de afwisseling wel zo leuk was. De ‘hotels’ en ‘restaurants’ zijn gebouwd tussen de huizen van het lokale dorp. We hebben lekker ons boek gelezen en de apen in het nabijgelegen park bezocht. Met heel veel moeite hebben we de verleiding van het duiken en zwemmen in het heldere en koele weerstaan. Volgens de verhalen is de kans op Bilharzia aanzienlijk groter dan in Nkhata Bay.
Liwonde National Park is het beroemdste park van Malawi en wordt geroemd om zijn grote groepen krokodillen, hippo’s en olifanten. Per boot hebben we het park met drie Boedistische Koreanen bewonderd. ‘s Middags nodigden ze ons uit om hun in hun jeep te vergezellen. Wat een mazzel! We hebben veel olifanten, hippo’s, impalla’s en kudu’s gespot, maar geen giraffen, leeuwen of zebra’s. Vreemd is dit niet, want in tegenstelling tot Tanzania komen deze drie nauwelijks in Malawi voor. Het leukste vonden we de boottocht. Tientallen hippo’s plonsden om ons heen boven- en onderwater.

ZANZIBAR?
Nu ik dit mailtje schrijf zitten we in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Vanavond vertrekken we om 19.00 met de bus naar Iringa (Tanzania). Daar gaan we het laatste wildpark van mijn Afrikaanse avontuur bezoeken: Ruaha National Park. Dit park wordt geroemd om zijn grote groepen jagende leeuwen. Elise wil haar laatste dagen graag in Zanzibar vertoeven. Niet zo gek na al die verhalen van medereizigers. Een kleine greep uit de selectie. De eigenaar van Mayoka Village zei verontwaardigd: “Je gaat niet naar Zanzibar? Wat heb jij voor een broer!” Een Israelier maakte haar verder lekker met de opmerking: “Het eiland heeft de mooiste stranden die ik ooit gezien heb.” Tja; ik ben er niet voor niets vier keer geweest...

Tenslotte een treurige mededeling: mijn digitale camera heeft het van de ene dag op de andere begeven. Alle foto's die ik maak zijn zwart. Snik. Ik heb gelukkig nog garantie, maar vrolijk word je er natuurlijk niet van. Elise baalt als een stier, dat ze haar eigen camera thuis heeft gelaten. We hebben een heuse Kodak camera voor 20 dollar gekocht om toch wat kiekjes te kunnen schieten.